Koncert

Kurtyna się odsłania i to jak
wychodzi pan co ma frak
Słuchacz w fotelu siedzi
koncert filharmonii śledzi
Kłania się dyrygent i macha patyczkiem
na pierwszym miejscu wirtuoz pociąga smyczkiem
Zaczyna maestro
dyrygować orkiestrą
Macha rękami
dezodorant daje pod pachami
Rusza też głową, boli go w karku
wszystko tu musi pasować jak w zegarku
Wszyscy skupieni
niejednemu twarz się rumieni
Fragment utworu
ten co gra na puzonie nabrał wigoru
Patrzą muzycy w nuty
ładne ubranka, świecą się buty
Jeden wali w kocioł
do uderzenia ma pociąg
Trzyma instrument Manuela
między nogami wiolonczela
I fagot i klarnet
inny zaś dmucha w kornet
Muzyka łagodzi obyczaje
ale tego niem, tego nie czaję
Pięknie się słucha klasyków
zdolnych kompozytorów i muzyków
I tak na wesoło
wszędzie tej muzyki w koło
Bo życie z muzyką jest wesołe
każdy chce śpiewać, choć nie skończył muzyczną szkołę