Ławka

Stoi w parku ławka
dla kochających wspomnień dawka
Taka ławka zwykła
do wysiadywania już przywykła
Wszyscy na niej siadają
czasem ze zmęczenia wręcz padają
Po tym mieście ludzie kroczą
potem patrzą, gdzie by tu odpocząć
I ta ławeczka
robi ulgę dla tyłeczka
Choćby trochę jej skrawka
wdzięczna dla każdego ta ławka
Wyobrażacie sobie starsze panie
na stojąco plotkowanie
Siadają starzy i młodzi
porozmawiają i czas szybciej schodzi
Dobrze że oparcie ma jeszcze
to i kręgosłup nie trzeszczy
Bez oparcia człowiek wygięty jak parabola
ludzie pomyślą, pewno wypił jabola
I siedzą ludzie na tej ławce
czytają bez sensu te szmatławce
Szkoda czytać prasę
wydawać niepotrzebnie kasę
Siedząc i odpoczywając na tej ławce
pomyśl i kontempluj o życiowej stawce
Dobry jest wiosenny spacerek
dla naszych schorowanych bioderek
Człowiek patrzy w lusterko
jakie ma wady,nie może poradzić sobie z usterką
Na te wszystkie słabości
szuka człowiek ławeczki ,bo bolą kości
Chodząc po mieście myślę sobie
muszę usiąść na ławeczce bo nie wyrobię

Dorobek życia

Każdy będzie miał w dorobku
epitafium na nagrobku
Bóg tak chciał
niejeden się wypierał, od wiary uciekał
Sparciał i zechciał do Boga
przyszła ostatnia godzina jak zapomoga
Przytupuje ktoś obcasem
a tu stało się coś- a tymczasem
Wszyscy w życiu na bieżąco
podchodzą do sytuacji drwiąco
Potem przychodzi skrucha
podaj mi dłoń, bo zaraz zamienię się w ducha
Żegna się ze światem
ostatnie spojrzenie- przebacz mi zatem
Każdy za życia wojuje i bredzi
teraz trwoga jak na spowiedzi
Skrobnąć wiersz każdy potrafi
nie wiadomo czy w gust czyj trafi
Żegnają gwiazdę, każdy ponury
myśli ktoś,kiedy na niego spadną czarne chmury
Aktor recytuje, malarz maluje
każdy kogoś adoruje
Tam już nikt nie ubolewa
zaszumią tam tylko drzewa
Czy jesteś śpiewak, czy inny artysta
taka czeka cię smutna asysta
Każdy się dręczy
od śmierci nie ucieknie- nikt nie poręczy
W chwale na piedestale nie ma co kryć
chciałby człowiek jak najdłużej żyć

Przyjaciel

Przyjaciel to jak wielbiciel
twoich trosk pocieszyciel
Przyjaciel pomoże ci w biedzie
dobry cię nigdy nie zawiedzie
Tak czasami się wydaje
zmienić może twoje obyczaje
Człowiek nigdy nie przewidzi
kto cię skrzywdzi
Jak daleko sięga bieda
przecież wszystkiego ci nie da
Do jakiegoś stopnia pomoże coś spełnić
ale to trzeba potem odwzajemnić
Dobry w stosunkach zażyłych
wszystko zrobi, wypruje żyły
Przyjaciel to twój zwolennik
poda dłoń , nie wystawia cennik
Ten człowiek to same superlatywy
chociaż świat taki fałszywy
Nie zaprowadzi w maliny czy w pokrzywy
choć brak ci inicjatywy
Nigdy nie psioczy
na piwko z tobą skoczy
Jak zaistnieje potrzeba
podzieli się kawałkiem chleba
Choć żyjesz ciągle w panice
możesz powierzyć mu swoje tajemnice
Na około przyjaciele
a każdy traktuje cię jak cielę
Miej przyjaciela z prawdziwego zdarzenia
przy którym nie doznasz ośmieszenia
Nie takiego co wyjdzie z cienia
takiego co będzie bronił twojego imienia
Takiego bez cienia wątpliwości
który ma w sobie ogrom życzliwości
Takiego Panie zachowaj i chroń
co wskoczy w ogień i morza toń
Ja mam właśnie takiego przyjaciela
mówię na nią Hela
Na którą zawsze mogę liczyć
i wspólnie to trudne życie ćwiczyć

Przyjaciel