Wyznanie

Przyszedł czas by ujawnić się trochę,
na humor mam zawsze ochotę.
Jestem rencistą z podbeskidzia
który nie przebiera, nie wybrzydza.
Piszę wiersze różne śmieszne, polityczne...
nie są może fantastyczne.
Bo jak kiełkuje coś w głowie
to zaraz ołówkiem po papierze skrobie.
O siedmiu krasnoludkach bo są nawet w rządzie,
gdzie każdy swój interes przędzie.
Jak gościowi gorzała język rozwiązała,
na onego prezydenta coś paplała.
Bardzo lubię Reymontowskich Chłopów,
jak pięknie opisane są cztery pory roku.
Gdzie ludzie z Lipiec zmagali się z przeciwnościami  losu,
a teraz w życiu też nie mamy kokosów.
Bo w demokracji kto by się dzielił,
ktoś pod kopalnią górników zastrzelił.
Nie pomyślał że fedrują mu węgiel, by miał ciepło w domu,
skrywają go nie chcą ujawnić nikomu.
Jako górnicza brać dobrze wiecie,
tylko palcem  wskazywać nie chcecie.
Kończę bo trochę pokaszluję,
nie mam za bardzo humoru bo się źle czuję.