Bajeczki o dobrobycie

       Dobrobyt na który wciąż czekamy,
       przyjdzie wiosna to sobie pogadamy.
       Tyle już lat , gdzie te łakocie,
       a tu wciąż rośnie nam bezrobocie.
       Mieliśmy żyć jak w zgodnej rodzinie,
       a tu wyskakują dziury, nawet na lotnisku w Modlinie.
       Jeden na mównicy coś gada, coś chrząka,
       jakby miał w nosie kozy czy bąka.
       Janek  przed  narodem klęknął,
       coś tam w duchu jęknał.
       Chciał  ucałować  Waldeczka,
       nie dał mu buzi , bo uciekła mu z rąk teczka.
       Będą  z tego niezłe jajeczka,
       jak przebierze się miara z woreczka.
       I tak wygląda to nasze życie,
       gdzie możemy pomarzyć o dobrobycie.
       Kochani ludzie nie bądżta  mściwe
       czekajcie na to życie godziwe.
       Ileż to jeszcze będziemy mieli Jacków,
       co nam napieką  bajecznych placków.
       Wiatr nam stale w oczy dmucha,
       zamiast dobrobytu straszy nas kostucha